«زندگی شاعر»

کلمات، آری، ساخته شده از هوا

و در هوا حل شده اند.

بگذار خود را در میان کلمات گم کنم

بگذار نسیمی در میان لبانی زنده باشم

تنفسی که سرگشته وار، به همه جا سرک می کشد

-      بدون مانعی و سدّی-

عطر یک لحظه که در هوا پراکنده می شود.

*

حتی نور

خود گمشده ای است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: